آیا گردشگری مجازی می تواند به مشاغل محلی کمک کند؟ - وبگردی طفره

به گزارش وبگردی طفره، ایسنا/ بدنبال خبرهای منتشر شده، این سوال مطرح می شود که آیا گردشگری مجازی می تواند به مشاغل محلی کمک کند؟

داستان چیست؟

به نقل از کانورسیشن، تصور کنید، از طریق لپ تاپ یا گوشی هوشمند می توانید به راحتی از روی کاناپه به سواحل زیبای لومبوک در شرق اندونزی سفر کنید. در حال حاضر گردشگران می توانند در خانه بمانند و صوت های ارائه شده از سوی آژانس های گردشگری برای معرفی مکان های گردشگری را گوش کرده و تصاویر آنها را مشاهده کنند.

محدودیت های سفر در چندین کشور برای کنترل شیوع ویروس کرونا باعث کاهش 730 میلیارد دلار درآمد صادراتی گردشگری بین المللی شده که بیش از هشت برابر ضرر ناشی از بحران مالی و مالی جهانی سال 2009 است.

سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) گزارش کرد که ورود گردشگران بین المللی در ماه آگوست 2020 نسبت به مدت مشابه سال 2019، 79 درصد کاهش یافته و حدود 700 میلیون ورودی کمتر شده است. کشورهای مختلف جهان برای کمک به جبران این فرایند نزولی از گردشگری مجازی استفاده کرده اند و محققان دریافتند که گردشگری مجازی به حفظ علاقه گردشگران کمک می کند.

گردشگری مجازی طی همه گیر شدن بیماری کووید، روشی برای حفظ علاقه گردشگران به مقصد است و همچنین می تواند برای این صنعت درآمد کسب کند.

در ژاپن، دولت متروپولیتن توکیو تورهای آنلاین مکان های دیدنی در پایتخت ژاپن ارائه می دهد. با این وجود، گردشگری مجازی نه به عنوان جایگزین گردشگری متداول افراد، بلکه برای حفظ علاقه گردشگران در طول همه گیری تا زمان بهترشدن اوضاع خواهد بود، اما چگونه مشاغل محلی را کنار نگذاریم؟

مطابق فرایند جهانی، تعداد گردشگران خارجی که از اندونزی بازدید می کنند با کاهش 88.9 درصدی در ماه سپتامبر به 153 هزار و 498 نفر نسبت به یک میلیون و 38 نفر در مدت مشابه سال گذشته رسیده است. در اندونزی، دولت و بنگاه های خصوصی برای کمک به حفظ علاقه گردشگران به گردشگری مجازی روی آورده اند.

در این دوران، برگزاری رویدادهای مختلف گردشگری مجازی مانند جشنواره ژئوتوریسم حائز اهمیت شده و پورتال مسافرتی اندونزی (Traveloka) برای مقاصد محلی و خارج از کشور تجربه های گردشگری مجازی ارائه کرده است. برخی از تورهای مجازی رایگان هستند، اما تور همراه با راهنما هزینه دارد و می تواند منبع درآمد برای شرکت ها و راهنمایان تور باشد.

گزارش ها نشان می دهد که برخی از شرکت ها برای مثال آژانس گردشگری محلی در جاکارتای غربی در این زمینه پیروز بوده و توانسته در هر تور 100 نفر را جذب کند.

با این حال، این روش اشکالاتی دارد. به عنوان مثال، گردشگران نیازی به رزرو هتل و استفاده از خدمات غذا ندارند و این موضوع باعث کاهش هزینه های گردشگری خواهد شد و همچنین تجربیات و احساسات گردشگران از مکان ها در گردشگری مجازی نسبت به گردشگری مرسوم کاهش می یابد.

در حالت ایده آل، گردشگری مجازی نه تنها مقاصد گردشگری بلکه صنایع دستی منطقه را نیز ارتقاء می دهد، اما بستگی به این دارد که آژانس های مسافرتی برای حمایت از فروشندگان محلی این مکانها را برای خرید سوغاتی تبلیغ کنند. برای مثال، برگزارکنندگان جشنواره ژئوتوریسم می توانند از این روش استفاده کنند.

همچنین آژانس های مسافرتی می توانند با فروشندگان محلی ارتباط برقرار کرده و صنایع دستی آنان را جمع آوری و این سوغاتی را برای بازدیدکنندگان از طریق وبسایت های آژانس مسافرتی تبلیغ کنند.

در حالی که آژانس های مسافرتی با گردشگری مجازی می توانند در این زمینه اندکی پیروز باشند، اما هنوز این مزایا برای فروشندگان محلی بسیار چشمگیر نیست و دولتها باید به دنبال نوآوری های بیشتری در صنعت جهانگردی باشند، زیرا شیوع این بیماری همچنان ادامه دارد.