حکایت یک تریبون خالی، نعمتی که دولت سیزدهم از داشتن آن محروم است - وبگردی طفره

به گزارش وبگردی طفره، بیش از 3 ماه از روی کار آمدن دولت سیزدهم می گذرد، دولتی که با شعار خدمت و مردمی بودن روی کار آمد.

به گزارش خبرنگار حوزه دولت گروه سیاسی وبگردی طفره، بیش از 3 ماه از روی کار آمدن دولت سیزدهم می گذرد، دولتی که با شعار خدمت و مردمی بودن روی کار آمد و الحق و الانصاف هم در ارتباط با برطرف و رجوع مسائل مردم چیزی کم نذاشت؛ موضوعی که شاهد مثال آن سفر های استانی هفتگی رئیس جمهور به شهرهای مختلف است.

حالا اما موضوع این است که این دولت مردمی و جهادی علیرغم تمام فعالیت هایش اما از داشتن یک نعمت محروم است، نعمتی که ارتباط با دولت را دو چندان می نماید و به مثابه تریبونی برای دولت محسوب می گردد.

در نگاه اول ممکن است این گونه به نظر برسد که دولت بدون سخنگو در اصل خود را دچار آسیب هایی می نماید زیرا نمی تواند آنگونه که باید و شاید مسائل را برای مردم توضیح دهد و طبعا مردم هم از خدمات آن با خبر نمی شوند، اما این تمام ماجرا نیست چرا که این دولت در اصل راستا مطالبه گری را هم تا حدی برای مردم سد می نماید و مردم نمی توانند پرسش های خود را از سخنگو به عنوان نماینده دولت بپرسند.

موضوعی که علیرضا خجسته پور قائم مقام جامعه اسلامی مهندسین در خصوص آن معتقد است که دولت سیزدهم تا امروز اقدامات مثبتی انجام داده، اما به علت نبود سخنگو در هیئت دولت نتوانسته مردم را متقاعد سازد.

وی بعلاوه وظایف سخنگوی دولت را اینگونه توضیح داده که اولین و مهم ترین وظیفه آن اطلاع رسانی مصوبات و تصمیمات دولت است که در حال حاضر عدم وجود یک سخنگو در هیئت دولت به نظر می رسد که این تصمیمات را افراد و اشخاص مختلف از دولت مطرح می نمایند. نکته دوم که حضور سخنگو در هیئت دولت را پر رنگ می نماید برطرف ابهامات است. بعضی اوقات مردم از تصمیمات دولت مطلع می شوند، اما برایشان ابهاماتی وجود دارد و سخنگوی دولت می تواند به فوریت با جامعیتی که در دولت دارد به وسیله رسانه های جمعی این ابهامات را برطرف کند. دفاع از کلیات دولت سومین وظیفه سخنگوی قوه مجریه است. در دولت قبل دیدیم که سخنگوی دولت از درست و غلط کارهای دولت تمام قد دفاع می کرد.

همانطور که خجسته پور توضیح داده است در دولت قبل با همه نقصان هایی که وجود داشت اما شاهد بودیم علاوه بر آنکه به وسیله جلسات خبری علی ربیعی در قامت سخنگوی دولت سعی در حفظ ارتباط خود با جامعه داشت، محمود واعظی رئیس دفتر رئیس جمهور هم به صورت مداوم ارتباط خود را با رسانه ها برقرار می کرد و کوشش داشت تا مردم را در زمینه اقدامات اجرا شده و نشده دولت قانع کردن کند. در مقابل اما در این دولت تنها و تنها خود سید ابراهیم رئیسی است که باید تمام قد از اقدامات خود دفاع نموده و مردم را نسبت به این اقدامات قانع کند.

ناصر ایمانی فعال سیاسی اصولگرا اما معتقد است که کلا رئیس دولت سیزدهم قصدی برای انتخاب سخنگو نداشته و ترجیح می دهد که این مسئولیت را خود برعهده بگیرد، موضوعی که خودش هم در رد آن گفته است که اقدام درستی نیست، زیرا رئیس جمهور در صحبت با مردم آنقدر زمان ندارد و صحبت هایش هم آنقدر مفصل نیست که بتواند همه چیز را به اطلاع مردم برساند؛ در حالی که شورای اطلاع رسانی به خوبی می تواند این اقدام را انجام دهد؛ معتقدم که رئیس جمهور باید در راستا اطلاع رسانی حرکت کند نه اینکه خودش بگردد سخنگوی دولت.

غلامحسین رضوانی نماینده مجلس شورای اسلامی هم درباره آسیب های این موضوع گفته است که فقدان سخنگو باعث می گردد که بعضی نسبت های نادرستی ارائه بدهند و حقایق آن گونه که باید و شاید به اطلاع افکار عمومی نرسد و مسائلی از این قبیل؛ بنابراین فقدان سخنگوی دولت آسیب های خاص خود را دارد.

علاوه بر این مجتبی شاکری دبیرکل جمعیت جانبازان وجود یک سخنگو در دولت رئیسی را واجب تر از سایر دولت ها می داند و معتقد است که کار سخنگویی در دولت سیزدهم به مراتب از کار سخنگویی در دولت های دیگر سخت تر، ضروری تر و مهم تر است. زیرا اقدامات مثبتی اعم از بازدیدهای سر زده رئیس جمهور در استان ها و تغییر و تحولات مثبت در دولت سیزدهم در جریان است و این مساله به تشریح از سوی یک مقام رسمی دولتی احتیاج دارد تا افکار عمومی نسبت به آنها مطلع و قانع کردن گردد و به موجب آن، امیدی تازه از اقدامات اجرا شده به جریان بیفتد.

دبیرکل حزب سبز یعنی حسین کنعانی مقدم آسیب بزرگ دیگر این موضوع را این می داند که در نهایت مردم حس می نمایند که دولت جوابگو نیست و صرفا سخنرانی می نماید و شعار می دهد؛ بنابراین اعتمادشان را از دست می دهند، در حالی که اگر دولت سخنگو داشته باشد در مجامع عمومی بهتر می تواند عمل کند.

در خاتمه باید گفت که در دنیا امروز رسانه ها رکن چهارم دموکراسی هستند که باید آزادانه صحبت نمایند و مردم را در جریان امور بگذارند موضوعی که در دولت های قبل شاهد بودیم که در حاشیه جلسات هیات دولت رسانه ها پرسش های خود را مطرح می کردند، اما امروز صندلی سخنگوی دولت تبدیل به مکانی متروکه شده که ممکن است مردم را روز به روز از دولت دورتر کند؛ البته ممکن است که در روزهای آینده این صندلی مانند سابق تکاپوی خود را به دست بیاورد.