رنگل، جزیره ای اختصاصی برای خرس های قطبی - وبگردی طفره

به گزارش وبگردی طفره، جزیره رنگل | wrangel island

در آستانه فصلی هستیم که به شخصه هر وقت که به آن فکر می کنم، تصویری از خرس های قطبی هم در ذهنم شکل می بندد به عنوان نمادی از فصل زمستان. حالا نه که این تفسیر به آن معنی باشد که من تا به حال خرس قطبی از نزدیک دیده ام، نه! اما به هر حال تلویزیون و مستندهایش درباره این گونه از خرس های سفیدپوش و بامزه زیاد صحبت نموده است. اما تا به حال برای شما پیش آمده است که خرس های قطبی اصلا به صورت انحصاری برای خود، جزیره ای هم دارند یا نه؟ جزیره رنگل (wrangel island)، دقیقا جایی است که جزیره خرس های قطبی و حتی قبلا ماموت ها بوده است. در ادامه با ما در خبرنگاران همراه باشید.

جزیره رنگل را باید به عنوان یک جزیره متروکه به شما معرفی نماییم زیرا این مکان به معنای واقعی متروکه است و تنها چند نفر که تعداد آنان کمتر از انگشتان دو دست است، در آن زندگی می نمایند اما در عوضش تا دلتان بخواهد در این جزیره می توانید خرس های قطبی را از نزدیک ببینید. جزیره رنگل در قطب شمال و در یکی از متروک ترین جزایر روسیه قرار گرفته است.

البته اعتقاد بر این است که این جزیره ناهموار آتشفشانی که دمای آن حتی در تابستان ها نیز بسیار به ندرت به بالای صفر درجه سانتیگراد می رسد و خط بین المللی تغییر تاریخ مرزی که دو نیمکره شرقی و غربی به هم می رسند را احاطه نموده، آخرین مکان بر روی کره زمین است که ماموت های پشمی در آن زندگی می نموده اند. امروزه جزیره رنگل یکی از کم بازدیدترین و محدودترین منطقه ها طبیعی در جهان است.

گردشگران برای بازدید از این محل احتیاج به کسب اجازه از مسئولان روسی دارند که به نظر می رسد همواره هم آسان نیست. حال تصور کنید که آخرین جایی که موجودات بزرگ و افسانه ای به نام ماموت در ان زندگی می نموده اند، به قوت سابق هنوز هم وجود دارد و آن وقت این موجودات خود منقرض شده اند و حتی یک گونه از آن ها هم در حال حاضر زیست نمی نماید.

با این که جزیره رنگل بسیار سرد و غیر قابل زیست برای انسان ها است اما با کمال تعجب، این منطقه خشن یک زیست بوم متنوع را که شامل حیواناتی همانند روباه های قطبی، خوک های آبی، شیرماهی، گاوهای عنبر، موش های صحرایی قطب شمال و گونه های متعدد دیگری از پرندگان را شامل می گردد را در خود نگهداری می کند.

اما همانطور که از مقدمه نیز بر می آید، پادشاه این منطقه هیچ کدام از این حیوانات نیستند و فراوان ترین گونه در این منطقه، خرس های قطبی هستند. در واقع جزیره رنگل، یکی از متروک ترین جزایر جهان در شمال کشور روسیه است که تعداد ساکنین این جزیره به حدود 6 تا 7 نفر محیط بان محدود می گردد که این کاملا با این خصلت جزیره که در خود، جانوران زیاد و متعددی را نگهداری می نماید، در تضاد است.

اما شما باید این نکته را بدانید که خرس های قطبی همواره هم جالب و دوست داشتنی نیستند. در این جزیره تعداد خرس های گرسنه و سرگردان به قدری زیاد است که در آستانه پنجره های کلبه ها و کابین هایی که برای اقامت موقت محققین و محیط بان ها در نظر گرفته شده است، میخ های بسیار بلندی برای جلوگیری از حمله خرس ها در نظر گرفته شده است!

حتی علامت های خطر روی در کلبه ها نصب شده است که به افراد یادآوری می کند که وقتی از کلبه بیرون می فرایند، مراقب خرس ها حتما باشند وگرنه جانشان در خطر می افتد. جزیره رنگل بالاترین تراکم خرس های قطبی را در تمام منطقه قطبی دارد.

خرس ها هر سال تابستان زمانی که یخ ها ذوب می شوند، به این منطقه می آیند و تا زمستان و بعلاوه آغاز چرخه تازه یخبندان در این جزیره می مانند. بعلاوه خرس ها برای تولد و پرورش توله های خود به جزیره رنگل می آیند و آن ها را برای زمستان بعدی آماده می نمایند. خرس قطبی در واقع یک جانور دریایی است که دوست دارد وقتش را در آب بگذراند. زیستگاه مورد علاقه خرس های قطبی، یخ های دریایی است که فلات قاره و اقیانوس قطب شمال را می پوشاند.

او معمولا بر روی لبه صفحات یخ زندگی می کند، پس در نتیجه می تواند فوک ها و سایر جانوران دریایی را نیز شکار کند. البته با گذشت سال ها و متعاقب آن در چند دهه گذشته، تغییرات آب و هوایی خرس ها را مجبور نموده است تا مدت زمان بیشتر و بیشتری را بر روی خشکی بگذرانند، زیرا یخ ها زودتر آب می شوند و دیرتر یخ می بندند و بنابراین طول دوره های بدون یخ برای آن ها بیشتر است.

در مقایسه با 20 سال پیش، خرس های قطبی به طور میانه یک ماه بیشتر در جزیره رنگل می مانند که این خود نشان دهنده این است که شرایط برای آنان تا به حدودی تغییر نموده است و بعلاوه تعداد خرس هایی هم که هر سال به جزیره رنگل می آیند نیز هر سال در حال افزایش است. در سال 2017 میلادی، محققین تعداد 589 خرس را در جزیره رنگل شمارش کردند که به طور غیر معمولی بیشتر از میانگین قبلی 200 تا 300 خرس در سال های گذشته بود.

حال بیایید تا کمی درباره خرس های قطبی بیشتر بدانیم. خرس قطبی در واقع خرسی گوشت خوار است که بومی محدوده مدار شمالی زمین و اقیانوس منجمد شمالی و دریاها و خشکی های پیرامونش است. خرس قطبی جانوری بزرگ است. یک خرس قطبی نر بالغ وزنی میان 350 تا 700 کیلوگرم دارد و این در حالی است که خرس های ماده تقریباً نصف یک خرس نر وزن دارند.

خرس قطبی به تعبیری خواهر خرس قهوه ای به شمار می رود. بسیاری از ویژگی های خرس قطبی از نظر فیزیکی آن چنان بهینه شده که بتواند در دمای پایین دوام آورد و در برف، یخ و آب جا به جا گردد و فک ها را که بخش مهمی از لیست خوراکی های آن است را شکار کند.

با این که بیشتر خرس های قطبی در خشکی به جهان می آیند اما آن ها بیشتر عمرشان را در یخ های دریا به سر می برند. نام علمی آن ها یعنی خرس دریایی هم از همین واقعیت گرفته شده است. شاید برایتان جالب باشد تا بدانید که خرس های قطبی به علت وابستگی شان به دریا در رده پستانداران دریایی جای می گیرند.

به علت گرم شدن زمین و تخریب زیستگاه خرس های قطبی، این جانور زیر عنوان گونه آسیب پذیر قرار می گیرد. البته با سهمیه بندی و محدود کردن شکار خرس های قطبی کوشش شده است که از نابودی این جانور پیشگیری گردد. در سال های اخیر، خرس های قطبی به علت عقب کشیدن یخ های دریایی آغاز به پیش آمدن تا روستاهای ساحلی در چوکوتکا (Chukotka) نموده اند که باعث به خطر افتادن زندگی انسان ها و بالا رفتن احتمال شکار غیر قانونی آن ها شده است.

در سال 1976 میلادی، اتحاد جماهیر شوروی جزیره رنگل و جزایر نزدیک آن به نام هرالد (Herald) و آب های اطراف آن ها را به عنوان محل حفاظت شده اظهار داشت. تا دهه ی1980، گله های گوزن شمالی در جزیره رنگل منسوخ و دو محل سکونت آن ها جا به جا شد. در سال 2004 میلادی، جزیره رنگل به عنوان میراث طبیعی جهانی به وسیله یونسکو در نظر گرفته شد. اینجا یکی از 5 مکان میراث جهانی یونسکو در قطب است و تنها مکانی است که از نظر دریایی ارزشمند است.

جزیره رنگل بیشترین جمعیت شیرماهی های اقیانوسی را در سراسر جهان دارا است. این جزیره با دارا بودن حدود 100 هزار جانور که در جاهای شلوغ جزیره جمع شده اند و بیشترین تراکم خرس های قطبی قدیمی برای خود تبدیل به یک پناهگاه امن برای این جانوران شده است.

با این که این جزیره ساکن دائمی در خود ندارد اما همانطور که گفتیم، 6 تا 7 نفر محیط بان برای انجام وظایف مختلف همانند آنالیز اکولوژیکی حیات وحش، نگهداری از پناهگاه های زمینی و کار با گروه های علمی و محققین و گروه های گردشگری که از جزیره تماشا می نمایند؛ در اینجا ساکن هستند. آن ها اجازه حمل سلاح را ندارند، اما تفنگ های شعله ای و اسپری فلفل با خود حمل می نمایند. امکانات موجود در جزیره رنگل بسیار ابتدایی است و شرایط کلبه ها و وسایل نقلیه محدودی که در اختیار دارند، خیلی بد است.

آن ها ابزار آلات خوب برای تعمیر و جایگزینی قطعات وسایل نقلیه مثل تایر ماشین را در اختیار ندارند که باعث ایجاد مسائل جدی در ارتباطات آن ها شده و نگرانی های جدی امنیتی را در آن مکان به همراه دارد. ارتباط با جزیره به وسیله سیگنال های رادیویی صورت می گیرد که البته این منوط به این است که شرایط مناسب باشد. در جزیره رنگل جریان برق به وسیله ژنراتورهای دیزلی تامین می گردد، اما وجود ذخایر سوخت همواره هم تضمین نمی گردد.