مداد؛ سلاحی کشنده برای فضانوردان در فضا! - وبگردی طفره

به گزارش وبگردی طفره، هر ذره کوچکی که می تواند وارد ماشین آلات ظریف شده و داخل آنها گیر کند، در فضا یک فاکتور خطر به شمار می رود.

غزال زیاری: زمانی که انسان برای اولین بار در دهه 1960، سطح کره زمین را برای حضور در محیط بی وزن فضا ترک کرد، به سرعت معین شد که اتوماتیکهای توپی طراحی شده برای محیط گرانشی زمین، در فضا چندان موثر نخواهد بود.

آیا تا حالا سعی نموده اید که با یک اتوماتیک معمولی برروی یک سطح عمودی بنویسید؟ طبیعتا اوضاع خوب پیش نمی رود.. درست است؟

دقیقا به همین علت، ناسا میلیون ها دلار برای طراحی و ساخت اتوماتیکی هزینه کرد که بتوان در محیط ریزگرانش از آن استفاده کرد. از سوی دیگر فضانوردان روسی، برای حل این مشکل به سراغ راه حل ساده تری رفتند: استفاده از مدادهای گرافیتی به جای اتوماتیک!

این داستان، یک حکایت سرگرم نماینده است و از دهه ها قبل و پیش از آنکه سوژه شبکه های اجتماعی گردد، نقل محافل و مجالس بود. اما واقعیت این است که این داستان اصلا صحت ندارد.

در ابتدا، فضانوردان روسی و دیگر کشورها در فضا از مداد استفاده می کردند. ناسا هزینه های زیادی را صرف تحقیقات درباره قابلیت استفاده از اتوماتیکهای طراحی شده برای استفاده در فضا، انجام داد ولی زمانی که معین شد که این تحقیق هزینه بر خواهد بود، این پروژه لغو گشت.

کمی بعد قلم فضایی فیشر به وسیله یک کسب و کار خصوصی و با هزینه شخصی طراحی شد. قلم فیشر در اواخر دهه 1960 به جهان عرضه شد و فضانوردان روسی و غیرروسی از آن برای نوشتن در فضا و برآورده کردن نیازهای نوشتن ریزگرانشی خود بهره بردند.

خطرات استفاده از مداد در فضا

آن طور که معین شد، بعضی چیزهای خاص هستند که نمی خواهید در فضا غوطه ور شوند. ریزه های مداد یکی از اینهاست. سرب مداد ممکن است در هنگام استفاده از فضا، جدا شده و در فضا شناور گردد که خطرناک است. قطعا کسی نمی خواهد که براده های چوب قابل اشتغال در فضاپیما شناور شده و یا حتی ذرات میکروسکوپی گرافیت مداد که رسانای الکتریکی هستند و درهنگام نوشتن با مداد، در فضا پخش می شوند، خطر یا دردسری ایجاد نمایند.

باید این را در نظر داشت که هر ذره کوچکی که می تواند وارد ماشین آلات ظریف شده و داخل آنها گیر کند، در فضا یک فاکتور خطر به شمار می رود. از همین رو ذراتی که از مداد جدا می شوند، ممکن است یک مشکل جدی در فضاپیماها ایجاد نمایند. آتش سوزی یکی از نگرانی های امنیتی اصلی در فضاپیماهاست و بعد از آنکه آتش سوزی در ماموریت آپولوی 1 در سال 1967، باعث مرگ سه نفر شد، ناسا اصلا این فاکتور خطر را دست کم نمی گیرد.

بیشتر بخوانید:

• افشاگری بزرگ درباره یوفوها و سفینه های فضایی واقعی
• عکس| موجود مرموز دریایی زنگ هشدار را در آمریکا به صدا درآورد!

اتوماتیکهایی که در فضا خطرناک بودند

اما از سوی دیگر استفاده از اتوماتیک نیز در آن دوره خطرناک بود. طبق گفته پل فیش، بنیانگذار کمپانی اتوماتیک فیشر، اولین اتوماتیک تجاری پیروز آن دوره در سال 1945 به بازار عرضه شده بود و آن اتوماتیک حسابی نشتی می داد. قطرات ریز جوهر هم چیزی نیست که بتوان نشت و شناور شدنش در یک کپسول فضایی را نادیده گرفت.

فضانوردان آپولو در آن موقع از قلم هایی با نوک نمدی که به وسیله کمپانی دورو فراوری می شد، استفاده می کردند. بعد از قطع شدن یک کلید حیاتی در ماموریت آپولوی یازده، یکی از همین اتوماتیکها توانست ناجی ماموریت لقب بگیرد. باز آلدرین در آن موقع، لوله اتوماتیکش را در سوراخی که در کلید به جای مانده بود فرو کرد و باعث شد تا ماژول بتواند از سطح ماه جدا گردد. کمپانی اتوماتیکهای فضایی فیشر مدعی شده که در آن موقع اتوماتیک فیشر در دست آلدرین بوده ولی خود این فضانورد گفته که از یک اتوماتیک با نوکی نمدی استفاده نموده بود.

اما پس از آنکه پل فیشر و فریدریش شاختر و اروین راث، اتوماتیک فضایی را تکمیل نموده و ثبت اختراع اولیه آن را در سال 1965 انجام دادند، فضانوردان آغاز به استفاده از اتوماتیکهای آنها نمودند.

فرمولی که در خواب به فکر سازنده رسید

بنا به گفته فیشر، فرمول حل مشکل نشت جوهر اتوماتیک، در خواب به فکر او خطور کرد: پدرم دو سال قبل از جهان رفته بود و یک شب به خواب من آمد و گفت: پل اگر تو اندکی Rosin (کلوفان) به جوهر اتوماتیکها اضافه کنی، می توانی جلوی تراوش و نشت کردن جوهر از اتوماتیک را بگیری. من این موضوع را با یک دوست شیمیدان در میان گذاشتم و او خندید! و گفت که این کار جواب نمی دهد و انواع مختلف کلوفان و مقدار های متفاوتی از آن را در اتوماتیکها مورد امتحان قرار داد.

او ادامه داد: سه ماه بعد او به نزد من آمد و گفت که حق با من بوده! او گفت که او در پی راهی بوده که از Rosin (کلوفان) استفاده کند ولی بعد فهمیده که منظور من resin (رزین یا همان صمغ) بوده! او از 2% صمغ رزین استفاده نموده بود و به نتیجه رسیده بود حتی اگر 65 کیلوگرم فشار هوا پشت این جوهر قرار دهید، باز هم اتوماتیک نشت نمی کند.

در این اتوماتیکها از کارتریج های جوهر تحت فشار استفاده می گردد و می توان آنها را در طیف وسیعی از شرایط سخت که یک اتوماتیک معمولی با مشکل روبرو می گردد، به کار گرفت: مثل دماهای بسیار متغیر، نوشتن روی سطوح وارونه و یا سطوح چرب.

ناسا و انتخاب اتوماتیکهای فیشر

فیشر به ناسا این قلم ها را پیشنهاد داد و ناسا بعد از انجام آزمایش های دقیق، تصمیم گرفت تا آنها را برای ماموریت های بعدی آپولو خریداری کند و در نهایت اولین پرواز قلم فضایی فیشر در سال 1968 و در ماموریت آپولو 7 انجام شد.

اتوماتیکهای فضایی فیشر هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرند ولی این روزها فضانوردان روسی و غیرروسی در ایستگاه بین المللی فضایی، گزینه های متعددی هم دارند. آنها اتوماتیکهای شارپی در چندین رنگ مختلف و مدادهای یپ را در اختیار دارند که مدادهایی مکانیکی هستند و نه چوبی.

کلیتون اندرسون، یکی از فضانوردان ناسا دراین باره شرح داده: خدمه فضاپیماها معمولا از مدادهای مکانیکی برای نوشتن مقادیر عددی لازم برای اجرای رویه های پرواز (مثل زمان، تنظیمات موتور و...) بهره می برند. توانایی پاک کردن چیزی در هنگام نوشتن فرآیند کار، امکان فوق العاده ای است؛ مخصوصا اگر شرایط دستخوش تغییراتی گردد.

منبع: sciencealert

227227