نمایشگاه بی نظیری از آثار ورمیر در موزه ملی آمستردام برگزار شده است - وبگردی طفره

به گزارش وبگردی طفره، ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست آمده، نمایشگاه بی نظیری از آثار ورمیر در موزه ملی آمستردام برگزار شده است.

هرگز نمایشگاهی از آثار ورمیر به بزرگی این نمایشگاه برگزار نخواهد شد، نمایشگاهی برای تکریم دنیای آثار ورمیر و نمایشگاهی که هر یک از علاقمندان به ورمیر یک بار در تمام عمرشان فرصت بازدید از آن را دارند؛ اینها بخشی از توصیف واشنگتن پست از نمایشگاه تازه آثار یوهانس ورمیر است.

یوهانس ورمیر را اغلب برای خلق تابلوهای نقاشی با موضوعات زندگی روزمره طبقه میانه جامعه می شناسیم. او در سال 1632 میلادی متولد و در سال 1675 میلادی درگذشت و کارنامه کوچکی از خود به جای گذاشت که از مشهورترین آنها دختری با گوشواره مروارید و خدمتکار شیردوش است.

موزه ملی آمستردام (Rijksmuseum) بتازگی بزرگترین نمایشگاه ورمیر در تاریخ را با نمایش 28 نقاشی شروع نموده است. هفت مورد از این نقاشی ها در بیش از 200 سال گذشته در هلند نمایش داده نشده بودند. این نمایشگاه به لطف آثار هنری برگزار گردیده که از موزه های سراسر دنیا امانت گرفته شده اند.

ورمیر مرموزترین هنرمند در بین نقاشان چیره دست هلندی است؛ چراکه با وجود نقاشی های مشهورش، هیچ اطلاعات شخصی از او وجود ندارد، نه پرتره ای، نه نامه ای، نه دست نوشته یا خاطراتی.

ورمیر در دلفت زندگی و کار کرد. او علاوه بر فعالیت هنر، خرید و فروش آثار هنر نیز انجام میداد و رئیس یک انجمن از هنرمندان بود.

28 تابلو نقاشی که در این نمایشگاه گردآوری شده اند، در 10 اتاق تا چهارم ژوئن 2023 به نمایش گذاشته می شوند.

این نمایشگاه با دو نقاشی از صحنه صبحگاهی شروع می گردد که تنها نقاشی های چشم انداز این هنرمند محسوب می شوند. نقاشی نمایی از دلفت ، چشم انداز ای آرام از روستای قرن هفدهمی دلفت را به تصویر می کشد. در همان اتاق نمایش، تابلو خیابان کوچک از دیوار آویخته شده که نمای نزدیکتری از دلفت و ساختمان های آجری هلندی را به تصویر میکشد.

در این نمایشگاه شاهکارهایی از جمله دختری با گوشواره مروارید ، جفرافیدان، نویسنده و خدمتکار و سایر آثار هنری بچشم میخورد که عموم مردم امکان بازدید از آنها در هلند را نداشتند.

آرت نیوز پیش از شروع رسمی این نمایشگاه با گرگور وبر مدیر دپارتمان هنرهای زیبای موزه ملی آمستردام و مدیر نمایشگاه ورمیر گفت و گو کرد که در ادامه بخشهایی از آن را می خوانید:

آرت نیوز : این نمایشگاه بزرگترین نمایشی است که تا به امروز از آثار ورمیر برگزار گردیده است. انگیزه شما برای برگزاری این نمایشگاه چه بود؟

گرگور وبر : آخرین نمایشگاه بزرگ و انحصاری از آثار ورمیر در فاصله 1995 تا 1996 در گالری ملی هنر واشنگتن و موزه مائریتشویس واقع در هلند برگزار گردید. ما اکنون نسلی هستیم که با آن موقع فاصله داریم و لازم است که آثار ورمیر و سایر هنرمندان همانند پیتر دو هوخ و رامبرانت را به عنوان هنرمندان هلند به نمایش بگذاریم.

موزه ملی آمستردام پیش از این هیچ نمایشگاهی را مختص آثار ورمیر برگزار ننموده بود. از نمایش قبلی تا به امروز، درک ما از این هنرمند و آثار او افزایش پیدا نموده است. این نمایشگاه فرصت خوبی برای امانت گرفتن و نمایش نقاشی های مجموعه فریک بود که اکنون بازسازی ساختمان آن شروع شده است. این نمایشگاه سه نقاشی از مجموعه فریک ، چهار نقاشی از موزه ملی آمستردام، سه نقاشی از موزه مائریتشویس و تعدادی دیگر از نقاشی های موزه های واشنگتن دی سی، لندن، برلین، درسدن و فرانکفورت را شامل می گردد.

فوق العاده است که توانستید به چنین همکاری بین المللی دست پیدا کنید. ایده این نمایشگاه نخستین بار چطور شکل گرفت؟

ـ خوشحالیم که توانستیم مجموعه ای متشکل از 28 نقاشی ورمیر را برای این نمایشگاه گردآوری کنیم. ما باید برنامه ریزی می کردیم که چطور آنها را به برترین شکل به نمایش بگذاریم و آشنایی بازدیدکنندگان با آنها را ترتیب دهیم. تصمیم گرفتیم نقاشی ها را براساس موضوعاتی که ورمیر در طول فعالیت هنری اش انتخاب نموده بود، به خصوص اثر متقابل دنیا داخل و بیرون به نمایش بگذاریم. برای مثال، او فضای داخلی خانه های هلندی را نقاشی میکرد، اما این فضاهای داخلی را با نگاه خیره یک زن به چهارچوب و پنجره، به فضای بیرون باز میکرد. چنین عناصری و جزئیاتی همانند پنجره ها و نامه های باز چنین مفهومی را بازتاب می نماید.

- بعضی از مهمترین نکات این نمایشگاه کدامند؟

ورمیر استاد نقاشی کردن نور بود که یعنی او به قوانین نور آگاهی داشت. برای مثال، نور زرد گرم سایه آبی ایجاد می نماید. او که با دقت دنیا را مشاهده میکرد، از این ویژگی در خلق آثار هنری بهره گرفت و در آن موقع او تنها کسی بود که چنین کاری را انجام میداد. استفاده او از دوربین تاریکخانه ای نقاشی کردن جزئیات و فواصل را تحت تاثیر قرار داده بود. نقاطی در نقاشی های او وجود دارند که خطوط واضح را به تصویر می کشند و سایر اشیا تار به نظر می رسند.