گفت وگو درباره ایران؛ شاید وقتی دیگر

به گزارش وبگردی طفره، گفت وگو با بریتانیا درباره ایران؛ شاید وقتی دیگر. این ماحصل سرخوردگی جان بولتون در مأموریت دو روزه اش به لندن بود.

گفت وگو درباره ایران؛ شاید وقتی دیگر

مشاور امنیت ملی کاخ سفید که برای رایزنی با نخست وزیر تازه کار بریتانیا به لندن رفته بود، گفت: متوجه شده درحال حاضر اولویت بریتانیا تمرکز برخروج ار اتحادیه اروپا در 31 اکتبر است. او به مقام های این کشور گفته است: شاید بهتر باشد گفت وگوها درباره مسائلی مانند ایران، چین و شرکت هواوی به زمانی دیگر موکول گردد. این درحالی است که پیشتر تأکید شده بود؛ ترغیب لندن برای سخت گیری بیشتر علیه ایران از اهداف اصلی سفر بولتون است.

دونالدترامپ در روزهای اخیر درباره کوشش میانجیگرانه امانوئل ماکرون رئیس جمهوری فرانسه برای کاهش تنش در منطقه خلیج فارس و ترغیب تهران به ماندن در برجام به تندی واکنش نشان داد. رئیس جمهوری ایالات متحده پیشنهاد معین سقف اعتباری در اینستکس به تهران را ابتکاری شخصی خواند که با واشنگتن دراین باره توافق ننموده است. به عبارت دیگر، کاخ سفید همچنان بر نظر سابق خود که تحقیر کوشش های اروپائیان برای کنترل و مدیریت بحران در منطقه خلیج فارس است، باقی مانده و ترجیح می دهد ابتکار هرگونه اقدام را دراختیار خود داشته باشد. اما روزهای سرخوردگی برای واشنگتن به موارد بالا خلاصه نمی گردد، بلکه دور شدن امارات عربی متحده از مواضع افراطی درباره ایران و یمن؛ همچنین بعضی تعدیل ها در شکل مواضع مقام های عربستان ؛ ناکامی در تشکیل ائتلاف دریایی در خلیج فارس و انتها، ابتکارهای تهران در چگونگی کنترل پیامدهای اجرای سیاست فشار حداکثری واشنگتن بر اقتصاد ایران، مجموعه ای از ناکامی ها را هرچند مقطعی برای ترامپ و تیم او در پی داشته است. این درحالی است که واشنگتن امید داشت با بحران ساختگی نفتکش ها از یکسو جامعه جهانی و به ویژه اتحادیه اروپا برای اقدام ائتلافی علیه ایران در تنگه هرمز ترغیب گردد. از سوی دیگر، تهران را وادار به عکس العمل مناسب با این استراتژی کند.

اگرچه تنگه هرمز با ورود ناوگان های امریکایی و انگلیسی به خلیج فارس شبیه بشکه باروت شده که هرلحظه ممکن است با جرقه ای منفجر گردد، اما تهران با هشیاری و بازگشت به دیپلماسی فعال، در دوسطح اوضاع را مدیریت نموده است؛ نخست حفظ تعامل فعال با جامعه جهانی و به ویژه اتحادیه اروپا. دوم، بازتعریف و مهندسی در ترمیم روابط خود با همسایگانش در منطقه خلیج فارس، آسیای میانه و قفقاز. اهمیت ترمیم روابط با همسایگان حاشیه جنوبی خلیج فارس به اندازه ای مهم و کلیدی است که نخستین پیامد آن، استقبال امارات عربی متحده به آرامش در روابط و از سرگیری تعاملات تجاری با ایران است. این روند می تواند تا کاهش تنش ها با ریاض نیز گسترش یافته و به این ترتیب تهران از شدت فشارها علیه خود بکاهد.

بسیاری از ناظران براین باورند که تهران با داشتن روابط خوب با همسایگانش خواهد توانست در برابر سیاست فشار حداکثری واشنگتن مقاومت نموده و اقتصاد خود را مدیریت کند. نکته پنهان اما اصلی در شیوه تعاملات اتحادیه اروپا، روسیه، چین و همسایگان عرب با ایران، تمایل آنها به اجرای سیاست توقف متقابل یا به تعبیر غربی فریز دربرابر فریز است. این سیاست براین نظر است که ایران و ایالات متحده در مواضع کنونی خود متوقف شده و با پرهیز از هرگونه تغییر افراطی در اوضاع، خود را به زمان بسپارند تا آینده چه اتفاقی را رقم زند. بدیهی است در این وضع، بیشترین آسیب متوجه ایران خواهد بود. درحال حاضر خواست ایران، بازگشت به بازارنفت، برطرف تحریم ها و موانع بانکی است. تأخیر در هریک از موارد یادشده زیان های جبران ناپذیری را به این کشور وارد می نماید. بنابراین ضروری است تهران در دوسطح کنترل اوضاع و مدیریت آن تا برطرف موانع بازگشت دوباره به جامعه جهانی اقدام کند.

واشنگتن در اجرای سیاست فشار حداکثری علیه ایران با موانع جدی و شاید غیرمنتظره در جامعه جهانی و حتی متحد سنتی خود یعنی بریتانیا روبرو است. تهران به رغم همه سختی ها، با دیپلماسی فعال توانسته نه تنها تعاملات خود را با جامعه جهانی حفظ کند، بلکه مواضع بعضی همسایگان عرب خود را در جنوب خلیج فارس وادار به تعدیل کند. این وضع فرصتی است که تهران از درون آن می تواند موقعیت تازه بسازد.

منتشر شده در روزنامه ابتکار

منبع: خبرآنلاین

به "گفت وگو درباره ایران؛ شاید وقتی دیگر" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "گفت وگو درباره ایران؛ شاید وقتی دیگر"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید