دوست دارید کسی شما را صدا بزند: هاله هله هوله؟ - وبگردی طفره

به گزارش وبگردی طفره، به گزارش خبرنگار خبرنگاران (ایبنا)، چیپس و پفک نخور! نوشابه نخور! شکلات نخور! این قدر پاستیل نخر! بستنی خوردن هم حدی دارد! لازانیا و پاستا که غذا نمی گردد! تا به حال چقدر از این حرف ها شنیده یا خودتان به بقیه گفته اید؟ فکر می کنید غرغرهای این شکلی می تواند کسی را که درگیر دنیای هله هوله ها شده است از آنجا بیرون بیاورد؟ به نظر می رسد این کار بیشتر آنها را به سمت لجبازی می کشاند.

خب حالا سؤالی پیش می آید: چرا نباید هله هوله بخوریم؟ می خوریم و لذت هم می بریم! این را کسانی می گویند که عاشق هله هوله اند. یکی از آنها هاله است؛ دختربچه ای که همواره باید هله هوله بخورد و هیچ غذایی را به غذای فست فودی و هله هوله ای ترجیح نمی دهد. بیایید با این نوع از بچه ها بیشتر آشنا شویم، آن هم در کتابی که یک نویسنده ایرانی نوشته است.

هاله کیست؟ وروجکی که از شیر، میوه، سبزی و غذای خانگی متنفر بود. آتش پاره ای که برای خودش یک عالمه هله هوله عجیب غریب اختراع می کرد.. هاله صبح ها و ظهرها و شب ها فقط غذایی را می خورد که خودش دوست دارد و اصلا غذای خانگی مامان پز نمی خورد. او وقتی که شب لبه پنجره اتاقش نشسته بود در حالی که داشت یواشک؛ ترکیبی از یخمک و لواشک می خورد از خود پرسید: یعنی آدم فضایی ها هم هله هوله می خورند؟.

پاسخ شما به این سؤال چیست؟ اگر آدم فضایی ها هم هله هوله بخورند آن را از کجا تأمین می نمایند؟ احتمالا شما هم مثل من فکر می کنید آنها هیچ کجای این کهکشان نمی توانند چیپس زمینی و پفک دست ساز آدم ها را پیدا نمایند. پس روی زمین می آیند تا هله هوله ای پیدا نمایند؛ ولی انگار بیشتر دوست دارند آدم های هله هوله خور را پیدا نمایند: یکی مثل هاله.

هاله روزی سر راهش یک کارت دعوت معرکه پیدا کرد.

کارت ورود به مسابقه بزرگ هله هوله خورها، ورود شیر، سبزی، میوه و بزرگ ترها ممنوع!.

هاله بی معطلی به این دعوت پاسخ مثبت می دهد و به محل مسابقه می رود. همه بچه های هله هوله خور آنجا هستند. هر کدام به سراغ هله هوله های دوست داشتنی شان می روند و نمی دانید چه بساطی می گردد! همه با تمام توان و تا جایی که شکم شان جا داشته باشد هله هوله می خورند و البته بین چیزمیز خوردن، باید عجیب ترین هله هوله را هم اختراع نمایند. جایزه دارد. جایزه اش چیست؟

مهدی رجبی در داستان هاله هله هوله! بچه هایی را برای مخاطب خود به تصویر می کشد که عاشق هله هوله اند و از هیچ فرصتی برای خوردن نمی گذرند؛ اما او در این کتاب درباره تغذیه بچه ها نصیحت نمی نماید و صرفا برایمان قصه ای تعریف می نماید که پر از خوردنی است. ممکن است بزرگسالان هم موقع خواندن این کتاب، دل شان بخواهد کمی هله هوله بخورند؛ اما کتاب در حد توضیح شرایط بچه های هله هوله خور باقی نمی ماند و درون مایه اش را جلوتر می برد.

هاله پس از رسیدن به جایزه عجیب ترین اختراع هله هوله ای، یکهو غیب می گردد. در صفحات آخر کتاب ما می فهمیم که سؤال هاله در ابتدای کتاب چندان هم بی راه نبوده است. آدم فضایی ها واقعا هله هوله دوست دارند یا شاید هم هاله نقش مهمی در علاقه مندکردن آنها به هله هوله داشته است! برداشت شما از سرانجام کتاب چیست؟

کتاب هاله هله هوله! قلم بی دردسری دارد و مخاطب کودک و نوجوانش را به راحتی از صفحه ای به صفحه دیگر می برد. تصاویر کتاب هم که به تصویرگری مریم طهماسبی فراوری شده اند آن قدر جزئیات دارند و حس وحال دنیای هله هوله خوری را به خوبی به ما منتقل می نمایند که می توان نمره قبولی به آنها داد و فهمید زندگی بچه های هله هوله خور چه شکلی است. این داستان، نه با شعار و حرف های کلیشه ای، بلکه با تعریف یک قصه ساده ما را متوجه مسئله تغذیه بچه ها، اهمیت لذت بردن و سرگرم شدن بچه ها موقع غذا خوردن و ضرورت توجه به اصلاح عادت غذایی آنها می نماید.

هاله هله هوله! را انتشارات طوطی (کتاب کودک و نوجوان انتشارات فاطمی) در 36 صفحه مصور رنگی، شمارگان دو هزار نسخه و به بهای 85 هزار تومان منتشر نموده است.