سلامت روانِ پزشکان تازه در خطر است - وبگردی طفره

به گزارش وبگردی طفره، هیچ کس ابرانسان نیست و حتی افرادی که کار آن ها مراقبت از سلامت عمومی انسان هاست به پشتیبانی، پذیرش و مراقبت از سلامت روان شان احتیاج دارند.

وبگردی طفره | بعید است کسی را پیدا کنید که ادعا کند کارآموزی پزشکی دوره آسانی از زندگی اش بوده است. این افراد پس از سال ها تحصیل به عنوان پزشک مشغول به کار هستند در حالی که هنوز کوشش می نمایند خودشان را ثابت نمایند و گام های ضروری برای مستقل شدن را بردارند. بسیاری از آن ها مقادیر گزافی پول صرف دانشگاه نموده اند، خوش گذرانی با عزیزان شان را فدای کارشان نموده اند و زمان زیادی از وقت شان را به این کار اختصاص داده اند؛ بنابراین احتمال اینکه از همین ابتدای کار دچار فرسودگی شغلی شده باشند وجود دارد، در صورتی که حالا وقت آنست که با اشتیاق و هیجان کارشان را آغاز نمایند.

به گزارش وبگردی طفره ؛ مطالعات تازه نشان داده است سلامت روانِ کارآموزان سال اول رشته پزشکی با خطرات جدی روبرو است.

چالش های کارآموزی سال اول

مَت گلوُویاک مشاور حرفه ای متخصص در اعتیاد، بهبودی، افسردگی، اضطراب و سلامت روان متخصصان پزشکی می گوید: اینکه دوره کارآموزی دوره استرس زا و وقت گیری هست یا نه به خیلی چیز ها بستگی داره. اگه این تجربه طبق انتظار یا استاندارد پیش نره ممکنه دانشجو حس کنه بی اعتباره یا کل تجربه ش ناموفق بوده.

وقتی این تجربه به شدت استرس زا و وقت گیر میشه، شخص دچار فرسودگی میشه. از دیدگاه فیزیولوژیکی، دانشجویانِ این دوره خواب درستی ندارن، زیاد ورزش نمی کنن، کمتر غذا می خورن یا غذا های ناسالم می خورن و از دیدگاه احساسی، حس ناامیدی، خستگی، فرسودگی، اضطراب یا افسردگی می کنن.

به عقیده وَنِسا داونینگ، روان شناس و مربی اجرایی حوزه پزشکی، همه گیری کووید-19 مسائل سلامت روان را تشدید نموده است. محققان تیم های دانشگاه میشیگان در دو مطالعه اخیر که در مجله انجمن پزشکی آمریکا (JAMA) منتشر شد به این موضوع پرداختند و به طور ویژه به سلامت روان کارآموزان (یا انترن های) سال اول پرداختند.

نخستین مطالعه از سوی JAMA Surgery به آنالیز شیوع و دامنه افسردگی میان کارآموزان سال اول پرداخت. محققان دریافتند احتمال ابتلا به افسردگیِ کارآموزان جراحی در قیاس با پزشکان رشته های دیگر بیشتر است. کارآموزان جراحی تنها گروهِ کارآموازنِ سال اول نبودند که سطوح بالاتر افسردگی داشتند.

گلوُویاک می گوید: این نگرانی وجود داره که تجربه های غیراخلاقی و تبعیض آمیزی که بعضی از این کارآموز ها دارن باعث بشه بخاطرش به جای تازهی منتقل بشن و این یعنی باید از اول آغاز کنن و طبیعیه که حسِ عقب افتادن بهشون دست بده.

چگونه خطراتی که سلامت روان کارآموزان پزشکی را تهدید می نماید کم کنیم

متاسفانه بخش بزرگی از مسئولیتِ بهتر کردنِ سلامت روانِ کارآموز ها به جای کارفرمایان بر عهده خود این افراد است. با وجود منابع و زمان بسیار کم، بهتر کردن سلامت روان غیرممکن به نظر می رسد و این حقیقت بر استرسی که آن ها هم اکنون دارند می افزاید.

زوبولر می گوید: سازمان های بهداشت و درمان باید مسئولیتِ وابستگی های متقابل انسانی ما رو بپذیرن و تغییرات سیستماتیکی رو از بالا به پایین در شاخص های ساختاری و اجتماعی سلامت برای هر کسی که با سیستم اونا تعامل داره ایجاد کنن.

گلوویاک عقیده دارد برای رسیدن به این هدف، ضروریست سرپرستی هیئت علمی سلامت دانشجویان را تضمین کند: چنین اقدامی مکان امنی رو برای دانشجویان فراهم میکنه تا بتونن درباره هرگونه نگرانی که دارن صحبت کنن و از حمایت های لازم برخوردار بشن. با توجه به سطح رشد، تجربه و در دسترس بودن دانشجویان، بار کاری باید واقع بینانه باشه. نظارت باید دائمی باشه. ورای هرگونه ملاحظه ای در مورد خودِ کار، تضمین حمایت عاطفی در حد عملی و ضروری به شرایط این دانشجویان یاری میکنه. اگه یک انترن با چالش روبه رو شده، باید بتونه در یک فضای امن درباره ش صحبت کنه و یاری دریافت کنه.

گزینه فضای امن و دردسترس با وجود گرایشِ انترن ها به ساعات طولانی کار بعید به نظر می رسد، چون آن ها دیگر وقتی برای درخواست یاری ندارند. بنا به یافته های تیم مطالعاتی تنها 26.5 درصدِ انترن هایی که آغاز به تجربه افسردگی نموده اند در پی تامین سلامت روان خود هستند.

به گفته دکتر وَنِسا داونینگ: اگه اونا احتیاج پیدا کنن واسه چند هفته مرخصی بگیرن تا خودشون رو درمان کنن، ممکنه مجبور بشن کل اون سال آموزشی رو از اول تکرار کنن. سازمان ها احتیاج دارن هر کاری از دستشون برمیاد برای ایجاد چیزی شبیه دکمه های یاری انجام بدن تا کارآموز ها در صورت احتیاج به یاری اون دکمه رو فشار بدن و به پشتیبانی وصل بشن. سازمان ها باید این پیغام رو ارسال کنن که یاری خواستن در صورت احتیاج نشونه ضعف نیست.

منبع: Verywellmind

مترجم: زهرا ذوالقدر